Post!

Post! Post in je brievenbus. Van wie zal het zijn? Is het een fijne boodschap of een minder fijne? Post van een geliefde of je gekochte boek bij bol.com? Post in allerlei soorten en maten. Wat fijn! om post te mogen bezorgen! Sommige brievenbussen zijn lekker groot. Zoals de grote ijzeren brievenbussen. Je hebt ook de kleinere, waar enkel brieven in passen. En dat wordt soms proppen. Of bij de buurtjes afgeven. Brievenbussen waar de kaartjes en brieven zo in roetsjen, maar je heb ook van die behaarde brievenbussen en dan is het ervaring opdoen hoe je zo snel mogelijk de brief door de brievenbus laat vliegen.

Post bezorgen geeft mij naast plezier en een goede conditie ook regelmaat. Ook heb ik het gevoel iets goeds te doen voor de maatschappij. Terwijl iedereen binnen zat tijdens Corona liep ik buiten door de straten. Dat gaf een surrealistisch beeld. Al die lege straten, weinig mensen. Je kent het. Het voordeel was daarbij wel dat mensen dus vaker thuis waren om hun pakketje in ontvangst te kunnen nemen. Post bezorgen traint ook doorzettingsvermogen. Je loopt in weer en wind. Oppassen dan voor rondvliegende of kleffe doorweekte brieven. brieven. Stevig vasthouden.Of in het zonnetje. Met pet op en zonnebrand. En nu het drukker wordt is het ook fijn.

Als ik zo buiten loop zijn er verschillende geluiden die ik hoor. Soms heb ik oortjes in met favoriete muziek bijvoorbeeld een rustige jazz. En zit ik net in een film. De opengaande deuren van de Albert Heijn. De schuivende post op de toonbank. Ook de wieltjes van de kar die veilig over de grond rollen. De flat. Met de brievenbussen naast en boven elkaar. Daar komt een monotoon klepperdeklepperdeklep uit.

Af en toe gegroet of een dank. Behalve bij de blauwe enveloppen. Alle post is welkom. Behalve deze. Hoor ik vaak mensen zeggen. En soms moet ik ze helaas teleurstellen. Ik leer zo langerzamerhand wat gezichten kennen. Ik ben nu een half jaar postbode. Maar ik schrik nog steeds van die grote hond. Wat voor eentje is me een raadsel. Hij is heel groot ik denk datie heel behaard is of juist zo’n gladde en blaft en gromt. Bij de vrouw van nummer 449 die zoveel tijdschriften bestelt. Achter de brievenbus eet de hond ze volgens mij op.

Gepubliceerd door kirstenskralenverhalen

Ik maak sinds 2019 sieraden. Ik wil nu schrijven over de armbanden en kettinkjes. De bedoeling is een bonte variatie aan verhalen. Ook komen hierin voor mijn werk als postbode en mijn passie voor het Mandarijns. Als een bonte kralenanecdote. Lees huiver en geniet.

11 gedachten over “Post!

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: