Ni hao?

Interviewer is iedereen die deze vragen eens heeft gesteld. (Ook als een soort inleiding in mijn passie voor het China.)

Interviewer: Waarom Chinees???

Ik: Ik was 25 en ik wilde zo graag een nieuwe taal leren. Ik bedacht me Frans? Mmm, romantische taal, ken ik weet hoe ik een Frans stokbrood kan vragen en iemand de liefde kan verklaren. Spaans dan? Lekker gepassioneerde taal. Nog onbekend. Alleen, “iedereen”die een nieuwe taal wilde leren leerde Spaans. En ik denk dat ik met lichaamstaal ook ver kom. Ik wilde iets anders. Iets uitdagends. En kwam uit bij het Mandarijns (het ABC van China), dat een Chinees dialect is. Het wordt voornamelijk in Beijing gesproken. Totaal een nieuwe taal die lekker ver van mijn bed lag. Het gaf me ook het gevoel alsof ik in een soort nieuwe wereld stapte. Alles was nieuw.

Het Mandarijns is een ontzettende rijke taal waar veel in te ontdekken valt. Naast dat het een toontaal is, het heeft 5 tonen, althans 4, de 5e toon hoor je niet, is het ook een beeldtaal met karakters. Je moet wel goed opletten op hoe je de toon zegt. Bij het woordje “ma” in de eerste toon betekent het woord “moeder”. Zeg je het woord in de derde toon dan betekent het woord “paard”.

De karakters bestaan uit verschillende samengestelde karakters. Bijvoorbeeld het karakter voor vrouw komt bijvoorbeeld voor in het karakter voor moeder en dochter. Van mijn omi mocht ik een cursus Mandarijns volgen bij NCI. Toch werd het serieuzer en besloot me in te schrijven op de universiteit van Leiden. Dit kon ik vanuit mijn luie leven van niet op tijd opstaan niet afmaken. Toch heb ik het dichterbij in Utrecht met cursussen toch weten op te krikken. Daardoor kon ik me tijdens mijn reis in China verstaanbaar maken.

Interviewer. Hoe leer je Mandarijns.

Ik: Ik heb t een tijdje losgelaten maar wil het leren binnenkort weer oppakken. En dan een soort Chinese methode maken zoals ik in een boeddhistisch klooster heb geleerd: Om 07.00u op, dan 2 uur leren. 1 uur eten en ontspannen. Vervolgens nog 2 uur leren. En dan de post lopen. Mijn Engels wil ik ook verbeteren, dat komt nog;-))

De tonen leer ik door uit te spreken. Daarbij gebruik ik mijn arm. Het pinyin is de geschreven karakter in hoe wij dat schrijven. De karakters: 100 keer een karakter schrijven. En dan vergeet ik ze nog. Je schrijft volgens een vast stramien: van boven naar beneden en van links naar rechts. Het herkennen van karakters gaat me dan ook beter af dan het schrijven.

Interviewer: Heb je het Mandarijns weleens kunnen gebruiken en hoe ging dat je af?

Ik : Ja, natuurlijk leerde ik ook Chinees met een doel. En dat doel en mijn droom was en is: Naar China gaan en daar de taal toepassen. Jeej! In 2014 heb ik met behulp van financien van mijn omi een prachtige reis kunnen maken door Azie. Waaronder: China, Laos Cambodja en Thailand. 1 van de leukste (naast de vele) momenten was in een trein van Lijiang naar Kunming. Ik zat met een paar Chinese jongeren. Ik kwam erbij zitten. Ze aten en vroegen me of ik ook iets wilde . Dat mocht ik niet afslaan. In het Engels, dat zij graag oefenden en het beetje Chinees dat ik sprak vulden we elkaar goed aan. En hadden de grootste lol om verkeerde uitspraken.

Ook een hostel boeken, treinkaartje kunnen kopen gingen me goed af. In de taxi moest je scherp zijn. Het woord “dabiao” is dan erg handig om te weten. Dan zet hij zijn meter aan

Interviewer: Ga je weleens naar de Chinees en wat eet je dan het liefst?

Ik: Haha. Ik ben gek op grote tijgergarnalen in knoflooksaus. Ik hou ook erg van pittig eten als eten van de Sichuan keuken. Ieder district heeft zijn eigen specialiteiten.

Interviewer: Doe je er nog iets mee, wat zijn je plannen?

Ik: Weer oppakken en duiken in de boeken. Verder leren en graag weer naar China! Ik zou dolgraag weer gaan. Nu oefen ik soms bij de plaatselijk wijnhandel bij mij om de hoek. Gerund door 2 Chinezen die Engels willen leren.