Koffie? Jaaa!

Vandaag n piekdag bij de post. Ik zou vandaag lang bezig zijn met post rondbrengen. Zo’n 3 a 4 uur. Pittig maar zeker te doen. Aangekomen bij flat 500 deed ik gevolleerd post in de brievenbussen toen er 2 meiden/vrouwen van mijn jeugdige leeftijd binnenkwamen. Een brunette en n blondine. Ze waren netjes gekleed. Nette jas, haren gekamd. Blond in opsteek, en brunette los lang haar. Met een paar volle boodschappen tassen struikelden ze bijna het flatgebouw binnen. De blondine bood aan:”Wil je misschien een kopje koffie?” Nou, wat een aardig aanbod! Dit was altijd de helft van mijn rit en begon moe te worden. Ik had tijd en behoorlijke trek in n bakkie pleur. Dus ik zei volmondig “ja”. Met mijn postNL jack aan, spijkerbroek en wandelschoenen. Ik mocht mee naar boven de trap op en mee hun huis in. Mijn kar stond buiten. Daar wilde ik op passen. “Ik wacht wel even, maar dan drinken jullie toch ook n bakkie mee?” “Tuurlijk.” zeiden ze niet in koor.

In de 10 minuten wachten dacht ik hoe aardig ik het vond. Dat t echt n oppepper was. Hoe vriendelijk mensen kunnen zijn. Dit gaf me weer een boost energie. Ze waren blij met de post.Ik deed iets zinnigs en werd bedankt. Hoe leuk!

10 minuten later kwamen ze vrolijk uit de lift met 3 dampende koppen koffie. “Heb je er iets in?” “Nee”.”Gelukkig want ik heb niets meegenomen.” Het was heerlijke koffie. Van de buurvrouwen. Want vertelden ze dat ze al 10 jaar naast elkaar woonden en pas n half jaar met elkaar optrokken. Maar ze woonden niet samen hoor. “O,niet erg” ,zei ik. “En vanavond gaan we kaasfonduen en wijn pimpelen,” zeiden ze terwijl ze elkaar lachend aankeken.

Toen de koffie op was keken ze in hun brievenbus. De blonde had post. De brunette niet. “Nou ik ga er weer vandoor. Echt heel aardig en attent van jullie. Leuk. Ik kan er weer tegenaan.” “Dat was ook de bedoeling,” zei de blondine die inmiddels verteld had dat ze n zit beroep had. “Dag! Fijne avond!” “Dag! Bedankt en fijne avond en alvast eet smakelijk!”

Ik deelde dit bericht op facebook en kreeg superveel leuke reacties en ook meelevende. 3 Dagen later kwam in dezelfde flat de blondine weer tegen die de koffie had gegeven. “Hoi! ik wilde even zeggen dat ik het bericht met foto op facebook heb gezet. Ik heb veel positieve reacties gehad. Mensen die het medemenselijkheidgebeuren erg waardeerden.”

“Nou, “vervolgde de meid, “Ik vind dit anders eigenlijk doodnormaal. Fijne dag he! En werkze nog!” En ze verdween het trappenhuis in.””Dank jij ook!” Riep ik haar zachtjes achterna.