Kirsten ’s Oerol 2022

Jippie! De sfeer begint al in Harlingen haven waar een meeuw een deel van mijn kibbeling opeet.

Yes we zijn bij de zee. De boot vaart met een flinke toeter. Machtig vind ik dat. Ik heb gekriebel in mijn buik. Ik zie zo Frank en Jan en Conny! Het vaste land verdwijnt langzaam weg in de verte. Enkele witte sporen van de boot als aandenken. De zee, de oneindige vlakte doemt op, het eiland doemt op.

Samen die tent opzetten met degene die me van de boot afhaalt. Frank! We zetten de tent om 23.00 op. Ja, ik ken mijn tent zo goed dat ik hem in het donker kan opzetten. En Frank weet er ook wel wat van. Heel lief . Dank lieve Frank. Dan kunnen we ook sneller naar de Vijfpoort waar Jan en Conny zijn. Jan, muziekfanaat, is sinds 5 jaar , de laatste keer dat ik hem zag, toch heel wat afgevallen. Nog even amicaal als 5 jaar geleden. Conny nog steeds zijn blonde vlam. Met haar vriendelijke gezicht tovert zij bij ieder die bij de bar staat een glimlach op het gezicht. Het is ook voor hen keihard werken tijdens Oerol. Ze blijven de kalmte zelf. Iedere dag een stukje drukker aan de bar. En ook na 5 jaar weten ze, hoe attent mijn naam nog. Jan refereert nog aan de tekst “Harde dingen “. Die ik daar ooit heb voorgedragen. En is nog steeds de beste dj van Terschelling, Utrecht en omstreken. Iedere avond gaat het dak eraf!! Ze zijn niets veranderd! Jan en Conny. De Vijfpoort… Een feest om daar te komen.

Om 09.00 weer fris en fruitig op kantoor voor opdrachten opbouw met een kop lekkere dampende verse koffie en Roel die alle namen weet van de ruim 100 vrijwilligers. De klussen worden opgelezen met veel humor. Je moet je hand opsteken als de klus je iets lijkt en dan zit je daar aan vast met een team. Vandaag de betonning. Een festival centrum. Samenwerken en wat is iedereen vriendelijk. Ik voel me extreem veilig: “Het is goed, goed en fijn dat je er bent. ” “Dank, dank eiland, vrijwilligers medewerkers, gasten voor het vertrouwen en de gastvrijheid. ” En dat blijft tijdens het festival. Tafels en stoelen in het zand zetten. No problem, doen we toch even? Heerlijk eten. Thais, en nog meer orientaals. Genieten. Stayokay . Westerkeyn. Muziek in de Vijfpoort. In de ochtend neem ik een ijskoude duik in het meertje van Hee. Zwemmen in Hee. Heerlijk. Samen met Angelique was dat extra gezellig. Diepgaande gesprekken. Op de fiets. Ik heb 4 dagen gewerkt. En 2 vrije dagen voor mezelf. Daarbij ga ik zwemmen en bezoek voorstellingen. Dans en Spoken word. Echt te gek, als locatie aan zee en in de duinen. Met helmgras. Naar een voorstelling op het strand, dans. Heerlijk! Ik wil (ook) dansen!

Morgen weer naar huis…Tas inpakken. Naar huis aarggh ik wil niet maar het mot weer! Wel overigens heerlijk weer gehad. 1 dag regen verder…zon!! Met een glimlach!! Ik neem de vriendelijkheid mee naar Utrecht. Het mag verspreid dat Oerolgevoel. Thuis een glaasje juttersbitter. Alles is goed gegaan. Hoewel de anderen nog werken geniet ik alvast na.Het was weer fantastisschh!!!!

En dan nu een Oerolgedicht:

Eilandhoofd
De eerste dag. Ik ben spierwit. Maagdelijk. Mijn huid reflecteert zonnestralen in andermans
gezicht. Mijn haar zit in model gebracht door borstel en kam. Elke haar heeft zijn plek. Mijn
ogen staan dof, doch al met een kleine twinkeling.
De tweede dag wordt mijn huid bruiner. Mijn gezicht gloeit.
Mijn haar begint in slierten naast mijn gezicht te hangen. Mijn ogen slaan zich op.
De derde dag kan ik mijn haar in model brengen zonder wax.
De vierde dag kan ik mijn haar in een hanenkam model brengen zonder wax.
De vierde dag wordt mijn lach breder.
Mijn ogen knijpen zich steeds meer dicht tijdens mijn lach.
De vijfde dag blijft mijn lach staan. Die verdwijnt niet meer tijdens Oerol.
De zesde dag krijgt mijn huid een looien kleur.
De zevende dag heb ik nog mijn kleren niet gewassen.
De achtste dag begint het landschap zich te weerspiegelen in mijn ogen. Ze kijken naar de
verte, er verschijnen bomen in. Ook de jutters zijn in mijn ogen te zien. Ze staren waterig
naar de overkant van de bar.
De negende dag is mijn huid zo bruin als de bomen. Mijn tanden zijn zo wit als het strand.
Mijn haren staan door elkaar als de takken en de wind die door hen heen waait,
Mijn ogen branden als de zon op mijn huid.
De tiende dag staan mijn ogen open als een kind dat een cadeautje krijgt.